نشسته بودم، صدایی گفت بنویس ، ناخداگاه به سراغ بلاگفا رفتم و اینک می نویسم برای خودم و برای آنهایی که دوستشان دارم.می نویسم چون دوستش دارم. دوستش دارم نوشتن را.برای حس تازه خودم جشن می گیرم .روزهای بعدی و کامنت های بعدی امید بودن را تقویت می کند.
وصله: نوشتن در فضای مجازی آن هم دراین دوران، بس مشقت بار است.